---

Looking glass nr. 1

Op uitnodiging van de IJsselbiënnale heb ik een landschapskunstwerk gemaakt voor de landtong in de Wiessenbergse Kolk in Hattem. De IJsselbiënnale is een kunstroute langs de IJssel. Deze biënnale brengt een ode aan de mooiste rivier van Nederland door met kunst als aanjager het verhaal van de rivier te vertellen, samen met de regio. Als gevolg van de klimaatverandering wereldwijd is ook de IJssel de afgelopen jaren ingrijpend veranderd. Daarom heeft de IJsselbiënnale kunstenaars gevraagd in te gaan op de oorzaken en gevolgen van klimatologische veranderingen in de IJsselvallei. Onderwerpen als de maakbaarheid van de natuur, hoog water en overstromingen leiden tot kunstwerken met dromen, wensbeelden of nietsontziende doemscenario’s.

Ik heb het net iets anders aangepakt. Ik wil juist de aandacht voor de natuur en de omgeving van de mens benadrukken. Met dit werk vestig ik de aandacht op de landtong zelf, in het hier en nu. Het onderwerp klimaatverandering betekent namelijk ook dat je bij jezelf te rade moet gaan wat je graag wilt behouden.

Bij mijn eerste bezoek aan deze prachtige plek werd ik geraakt door het licht en de schittering van de zon op het water. Dit inspireerde mij tot het maken van het kunstwerk ‘Looking glass’. Het werk bestaat uit drie platen die allemaal aan één zijde beplakt zijn met spiegelend folie. Dit soort folie wordt ook gebruikt op ramen van kantoren zodat een langs lopende passant niet naar binnen kan kijken. Maar degene die in het kantoor werkt kan wel naar buiten kijken. Zo werkt dit kunstwerk ook. Als je vanaf de Hoenwaardsebrug aan komt lopen zie je drie spiegelende platen. Door de wind krommen deze platen iets waardoor de omgeving op een vreemde manier wordt weerspiegeld. Als je doorloopt kun je het kunstwerk van de andere kant bekijken. Dan zie je dat het bestaat uit verschillende tinten. Soms kun je er doorheen kijken, maar soms ook niet. Dat ligt aan de stand van de zon, de bewolking en de lichtintensiteit. Zo speelt het kunstwerk met alle facetten van het weer en nodigt het de bezoeker uit om steeds opnieuw naar hetzelfde te kijken, om te zien dat het telkens anders is.
​